سختکردن در درمان گرما
درمان گرما در فرآیند سخت کردن نقش بسیار مهمی در متالوژی ایفا میکند که شامل سریع سازی جوش فلز از دمای بالا به منظور دستیابی به ویژگیهای خاص مواد میشود. این فرآیند پایهای در افزایش سختی، قوی بودن و مقاومت علیه سوزنده شدن انواع مختلف فلزات و آلیاژها است. در طی فرآیند سخت کردن، فلز به دمای خاصی بالاتر از نقطه انتقادی خود گرم میشود، در آن دما برای زمان مشخصی نگهداری میشود و سپس با استفاده از محیطهای مختلفی مانند آب، روغن یا هوا به سرعت سرد میشود. سریع سازی جوش جلوگیری از تشکیل ساختارهای بلوری نرمتر را تضمین میکند و توسعه ساختارهای سختتر مارتنسیتی را ترویج میدهد. این فرآیند نیازمند کنترل دقیق متغیرهای مختلفی مانند دمای گرم کردن، نرخ سرد شدن و انتخاب محیط سخت کردن است، زیرا این عوامل به صورت مستقیم بر ویژگیهای نهایی مواد تأثیر میگذارند. تکنیکهای مدرن سخت کردن از سیستمهای پیشرفته نظارت بر دما و کنترلهای خودکار برای تضمین ثبات و قابلیت اعتماد استفاده میکنند. این فرآیند به طور گسترده در صنایع خودروسازی، فضایی و تولید استفاده میشود، به ویژه برای قطعاتی که نیاز به قوی بودن بالا و مقاومت علیه سوزنده شدن دارند. انعطاف پذیری سخت کردن آن را ممکن میسازد تا به انواع مختلف مواد از جمله فولادهای کربنی تا آلیاژهای پیچیده اعمال شود و آن را به یک بخش غیرقابل جداسازی از فرآیندهای تولید مدرن تبدیل کند.