διαφορετικοί τύποι θερμικής μεταχείρισης
Η θερμική μεταχείριση περιλαμβάνει διάφορες διεργασίες που αλλάζουν τις φυσικές και μηχανικές ιδιότητες των υλικών μέσω ελεγχόμενων κύκλων θέρμανσης και ψύξης. Οι κύριες τύποι περιλαμβάνουν την αναθέρμανση, σκληροποίηση, ροπή και επιφανειακή σκληροποίηση. Η αναθέρμανση περιλαμβάνει την θέρμανση του υλικού σε συγκεκριμένη θερμοκρασία και την αργή ψύξη του για να μειωθεί η σκληρότητα και να αυξηθεί η ελαστικότητα. Η σκληροποίηση απαιτεί την θέρμανση του χάλυβα πάνω από την κριτική του θερμοκρασία ακολουθούμενη από γρήγορη ψύξη για να αυξηθεί η σκληρότητα και η δύναμη. Η ροπή εκτελείται μετά την σκληροποίηση για να μειωθεί η ξερότητα ενώ διατηρείται η δύναμη. Η επιφανειακή σκληροποίηση δημιουργεί μια σκληρή εξωτερική πλευρά ενώ διατηρεί ένα μαλακότερο, αλλά δυνατότερο πυρήνα. Αυτές οι διεργασίες είναι αποφασιστικές στη βιομηχανική παραγωγή, περιλαμβανομένων της αποψύξης της τάσης, της βελτίωσης της μεταγωγιμότητας, της ενίσχυσης της δύναμης και της αύξησης της αντοχής στην έξωση. Η τεχνολογία χρησιμοποιεί ακριβή έλεγχο της θερμοκρασίας, συγκεκριμένες ταχύτητες θέρμανσης και προσεκτικά διαχειριζόμενες μέθοδους ψύξης. Σύγχρονα εγκαταστήματα θερμικής μεταχείρισης χρησιμοποιούν προηγμένο εξοπλισμό όπως καμίνες ελεγχόμενου ατμοσφαιρικού, συστήματα θέρμανσης με ενδούσμα και μονάδες κρύοψης. Αυτές οι μεταχειρίσεις έχουν εφαρμογές σε αρκετές βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένων της κατασκευής αυτοκινήτων, των αεροπορικών συστατικών, της παραγωγής εργαλείων και της γενικής μηχανικής. Ο επιτυχής έλεγχος της θερμικής μεταχείρισης εξαρτάται από παράγοντες όπως η σύνθεση του υλικού, οι επιθυμητές ιδιότητες και ο ακριβής έλεγχος της διεργασίας.